Elke avond zat ik te fantaseren over een kattencafé. Ik zocht op wat voor eten ik zou gaan serveren en maakte collages van plaatjes en foto’s over hoe ‘mijn’ kattencafe eruit zou komen te zien.
Ik keek op de zakelijke Funda welke panden er leeg stonden en zag al helemaal voor mij hoe ik het zou inrichten. Dit heeft een paar jaar geduurd en ik zal je vertellen, het is heerlijk, en heel veilig om zo lekker weg te dromen.
Na verloop van tijd ontstaat er naast het fijne gevoel ook een knagend gevoel. Het voelt niet langer als een fantasie en iets wat 100% niet haalbaar er is.
Ik voelde een klein beetje licht schijnen op mijn gezicht. Het licht van mijn kattencafé wat riep om werkelijkheid te worden.
Een verlangen om al mijn ideeën en dromen werkelijkheid te laten worden. Een plek te creëren waar mensen kunnen genieten van de aanwezigheid van katten en de positieve energie daarvan mogen ervaren.
Ja ik moest dit doen. Als ik het niet zou proberen, het een kans zou geven, zou ik de rest van mijn leven dat knagende gevoel houden.
Het lichtje wat op mijn gezicht scheen, ging branden. De tijd van het veilige fantaseren en dromen was voorbij…
Ook zo benieuwd hoe dit verder gaat?
Ik ben momenteel samen met Marijn Poel het boek aan schrijven over mijn droom om een kattencafe te beginnen en hoe ik die werkelijkheid heb laten worden.
Keep you posted💕
Geef een reactie